Ishte e pamundur të nënvlerësohej ndikimi i madh që ka pasur plastika në jetën tonë të përditshme gjatë shekullit të kaluar apo më shumë.
Megjithatë, një produkt që dikur lidhej me përparimin dhe potencialin revolucionar të dizajnit tani konsiderohet toksik, duke ndotur oqeanet tona dhe duke shkaktuar dëme të panumërta për shëndetin detar dhe njerëzor, shkruan BBC përcjell Priza.al
Duke pasur parasysh ndikimin e plastikës në krizën aktuale globale të klimës, mund të jetë befasi që format e saj më të hershme u krijuan në të vërtetë për të mbrojtur natyrën.
“Ato të gjitha do të ishin zëvendësues për materialet natyrore që ishin bërë ose të pakta dhe/ose të shtrenjta, ose korrja ose nxjerrja e të cilave përbënte vërtet një kërcënim për natyrën,” shpjegon Jochen Eisenbrand, kuratori kryesor në Muzeun e Dizajnit Vitra.
Vitet 1920 ishte fillimi i elektrifikimit të familjeve dhe kjo do të ishte e paimagjinueshme pa një material mjaft të lirë, industrial që mund të përdorej për çelsat e dritave, prizat dhe natyrisht pajisjet e hershme elektrike që u shfaqën si radiot, telefonat dhe me zë të lartë. folësit”. Polietileni (plastika) rezultoi të jetë edhe i lehtë dhe një izolues i shkëlqyer i rrymës elektrike,përcjell Priza.al
Shpërthimi i Luftës së Dytë Botërore ishte katalizatori për zgjerimin e industrisë plastike. Me nevojën për të ruajtur materialet strategjike si goma, mëndafshi dhe çeliku, industria e plastikës u mbështet për alternativa.
Nga viti 1939 deri në vitin 1945, prodhimi i plastikës u katërfishua nga rreth 100 milion kg në vit në pothuajse 400 milion kg në vit në SHBA.
Ideja e një “bote të pastër” hyri në fjalor, ku banakët dhe tapetet vinyl ishin higjienike dhe pastroheshin lehtësisht. Frigoriferët që po hynin gjithnjë e më shumë në shtëpi mund të mbusheshin me kontejnerë Tupperëare, ndërsa fëmijët mund të luanin me Barbie, Lego, hula hoop dhe frisbee.
Megjithëse gjithnjë e më shumë plastika po hynte në treg, në këtë pikë ajo ende përdorej përgjithësisht në produkte që synoheshin të ruheshin për shumë vite. Problemet e vërteta filluan kur, në një kërkim cinik për tregje të reja, industria e plastikës doli me idenë e të qënit si produkt sa më afatgjatë, duke jetuar më pas plastika përjetësisisht në tokë.
“E ardhmja e plastikës është në koshin e plehrave,” deklaroi Lloyd Stouffer, redaktor i revistës Modern Packaging, në vitin 1956.
- Titulli i shkrimi të BBC: Kur u shfaq për herë të parë në dizajn, plastika mishëroi përparimin, magjepsjen dhe komoditetin. Por me çfarë kostoje, pyet Cath Pound – dhe çfarë do të ndodhë më pas?
