Teksa trupat ruse bombardonin e sulmonin pa ndalim, civilet ukrainas, më pak se 50 banorë kanë qëndruar në Kutuzivka, një fshat pak metra larg qytetit Kharkiv, që kur forcat ruse pushtuan. Por edhe kur ushtarët ukrainas e rimorën atë, disa banorë të fshatit nuk kishin ku të shkonin veçse nëntokë.
Tymofiy Seidov është fëmija i vetëm që ka mbetur në fshatin, në verilindje të Ukrainës . 8-vjeçari e shpenzon pjesën më të madhe të kohës duke vizatuar në një tavolinë të vogël, të ndriçuar nga një dritë e dobët, në cep të bodrumit ku është strehuar së bashku me 23 persona të tjerë, duke përfshirë nënën, tezen dhe gjyshen e tij.
Tanket shfaqen shumë në vizatimet e tij. Por sot, në errësirë, ai po punon për disa përbindësha të ngjashme me ‘Dalek’, që ai thotë se i kujton nga një film vizatimor që kishte parë në YouTube para luftës.
Ai gjithashtu vizaton skena më të lumtura, ndonjëherë, të shtëpive nën diell dhe ylberëve në qiell. Por në këto vizatime është vetëm bota jashtë kësaj ‘strehe të errët’, plot me rrëmujë, dyshekë, karrige, linja larëse, kavanoza gjigantë me perime turshi, jorganë të shënuar me pluhur, qese plastike plot rroba dhe ikona të kornizuara me krenari të ekspozuara mbi kuti të përmbysura, ku ai nuk ka qenë për muaj të tërë.
Në shtratin e tij ka një lodër ‘Spiderman’, disa pako letrash, një lojë tavoline’ Mike the Knight’ dhe një koleksion stilolapsash dhe lapsash në cepin e tij, por Tymofiy nuk ka parë një fëmijë tjetër që nga 30 prilli, kur pjesa më e madhe e bodrumit u evakuua.
Ky djalë i qetë, i sjellshëm dhe familja e tij kanë jetuar këtu poshtë rrënojave të një qendre mjekësore që nga fillimi i luftës në Ukrainë më 24 shkurt.
Luftimet rreth Kutuzivka kanë qenë të ashpra. Më afër Rusisë se çdo qytet tjetër i madh ukrainas, Kharkiv ishte një objektiv kryesor për Vladimir Putin dhe ky territor ishte rruga për të kaluar. Para luftës, popullsia e Kutuzivka ishte 1500 banorë. Sot është më pak se 50.
Rusët morën fshatin më 18 mars përpara se ta humbnin atë nga forcat ukrainase rreth dy javë më parë.
Pjesa më e madhe e dëmeve në fshatin e tyre dhe në shtëpitë e tyre sipër është bërë që kur erdhën ushtarët ukrainas, që ishte kur rusët filluan të godasin pozicionet e tyre – dhe çdo gjë tjetër që pengonte.
Tetë ushtarë ukrainas u vranë aty pranë pikërisht atë mëngjes. Ndërsa duket se ka pak më shumë për të goditur përveç ndërtesave të shkatërruara dhe metalit të grisur, zhurma e granatimeve mbetet konstante – shpesh shumë e fortë dhe e ngushtë.
Duke folur teksa tingëllon një goditje tjetër e zjarrit artilerie, nëna e Tymofiy-t, Rita, 32, thotë se nuk mendon kurrë për të nesërmen. “Unë mendoj vetëm për të mbijetuar,” thotë ajo.
