Perestrojka, shembja e Murit të Berlinit, fundi i Luftës së Ftohtë, çarmatimi bërthamor, tërheqja nga Afganistani. Në të gjitha këto është emri i Mikhail Gorbachev, i cili vdiq në spital në moshën 91-vjeçare pas një sëmundje të gjatë, duke sjelle një epokë të tërë ndryshimesh historike, e cila përfundoi në ’91 me rënien e BRSS, e së cilës ai ishte presidenti i fundit përpara se t’i jepte pushtetin rivalit të tij Boris Ieltsin.
Gorbaçovi vjen nga provinca, nga një fshat në rajonin jugor të Stavropolit, ku lindi më 2 mars 1931 në një familje fermerësh që i përcollën dashurinë për tokën dhe gjërat e thjeshta.
Pas një përvoje në Komsomol, ai zbarkoi në Moskë në fillim të viteve 1950 dhe u diplomua për drejtësi në 1955. Gjatë viteve të universitetit ai u bashkua me Partinë Komuniste dhe takoi Raissa Titarenko, e cila me buzëqeshjen dhe elegancën e saj do të revolucionarizojë imazhin e Zonjës së Parë Sovjetike. Ai martohet me të pak më vonë dhe ajo do të mbetej partnerja e tij besnike, e dashura e jetës deri në vdekjen e saj në 1999.
Karriera politike e Gorbaçovit filloi në vitin 1970, kur ai u emërua sekretar i parë i partisë në Stavropol. Dhjetë vjet më vonë ai kthehet në Moskë si anëtar i plotë i Byrosë Politike. Ai shpesh udhëtonte jashtë vendit dhe në vitin 1984 takohet për herë të parë me kryeministren e atëhershme britanike Margaret Thatcher, “një gurë i fortë” me të cilën më vonë do të krijojë një marrëdhënie nderimi dhe besimi. Vitin pasues, me vdekjen e Cernenkos, është radha e tij. Më 11 mars 1985 ai u bë sekretar i përgjithshëm i CPSU dhe ishte vetëm 54 vjeç, një ndryshim brezash pas një periudhe të gjatë gerontokracie. Viti 1986 është tashmë një vit vendimtar, i cili forcon pritshmëritë dhe shpresat, si në BRSS ashtu edhe në pjesën tjetër të botës, të lidhura me udhëheqjen e re sovjetike. Në shkurt, Gorbaçovi lëshoi fjalët e tij, Glasnost (transparencë) dhe Perestrojka (ristrukturim), për të sjellë një valë të paprecedentë lirie në media dhe opinionin publik dhe për të reformuar një sistem ekonomik gjithnjë e më të ndenjur. Në tetor, megjithatë, ai u takua me presidentin e atëhershëm amerikan Ronald Reagan në Reykjavik, Islandë, për të diskutuar reduktimin e arsenaleve bërthamore në Evropë, të vulosur vitin e ardhshëm me nënshkrimin e një traktati historik. Por meritat e tij historike mbizotërojnë shumë, pavarësisht nga jopopullariteti apo indiferenca mes rusëve, të cilët nuk ia falin atij shembjen e BRSS. Angazhimi i tij për paqen, demokracinë dhe mjedisin ka vazhduar deri vonë, duke përfshirë konferenca, takime dhe kritika të hapura ndaj lëvizjes autoritare të Putinit. Edhe pse në vitin 2014 u kthye për ta mbrojtur atë si kampion i interesave ruse, duke filluar me aneksimin e Krimesë, kundër imperializmit amerikan, por edhe duke kërkuar, deri në fund të ditëve të tij, të shmangë rrezikun e një konfrontimi bërthamor. Me vdekjen e tij Rusia dhe bota humbin një njeri liberal që solli një frymë të re të të berit politike.
Agjencia ruse e lajmeve Interfaz, njofton sipas disa burimeve se nuk do të ketë një funeral shtetëror për Gorbaçovin në Moskë. “Dy burime të informuara i thanë Interfax-it se nuk do të ketë funeral shtetëror për Gorbaçovin”, shkruan agjencia.
