Në një pikë karburanti të braktisur, gjysmë milje nga pika kufitare Jarinë mes Kosovës dhe Serbisë, një flamur gjigant serb ishte vendosur në çati. Në fushën e hapur, një grup të rinjsh u ulën në arka të përmbysura të birrave, duke ndarë mes tyre shishe me ujë dhe raki shtëpie në gota të vogla plastike.
‘Kjo është skuadra jonë, forcat tona speciale’, bëri shaka njëri, teksa katër burra të gjatë dhe muskulozë, u afruan për t’u bashkuar me ta, shkruan The Guardian.
Rruga malore pranë tyre, e rrethuar nga të dyja anët nga grupet e protestuesve rreth tendave dhe zjarreve të ndezura mes kampeve, ishte bllokuar mirë nga kamionët. Bllokimi ishte duke u kryer nga serbët, raporton The Guardian, të zemëruar që automjetet të cilat i mbanin targat serbe dhe hynin në Kosovë, duhej t’i zëvendësonin ato, me të përkohshme me Republikën e Kosovës “RKS”, ose përkundrazi duhet të ktheheshin mbrapa.
Bllokimi në dy vendkalimet kufitare nga serbët në Kosovë kishte bërë që qeveria kosovare të dërgonte forcat speciale të policisë për të mbajtur kufijtë e hapur. Kjo u pa në Beograd si një provokim i mjaftueshëm për vendosjen e avionëve luftarakë dhe tankeve në skena që i bënë jehonë të mjaftueshme të kaluarës që liderët ndërkombëtarë të ndiejnë nevojën për të bërë thirrje për qetësi.
Policia e Kosovës raportoi fundjavën e kaluar se një ndërtesë komunale për lëshimin e regjistrimeve të automjeteve ishte djegur dhe një e dytë ishte sulmuar me granata. KFOR-i i drejtuar nga NATO-i cili ka pasur një rol paqeruajtës në Kosovë që nga viti 1999, rriti patrullat e tij. Ministri i Mbrojtjes i Serbisë erdhi për të vëzhguar kufirin, i shoqëruar nga ambasadori i Rusisë në Beograd – një spektër alarmante për shumë njerëz.
Një mosmarrëveshje për targat ishte përshkallëzuar në mënyrë të rrezikshme. Jetët ishin vënë në rrezik, Kosova ishte përsëri në lajme për të gjitha arsyet e gabuara. Dhe ndërsa, nën një marrëveshje të ndërmjetësuar nga BE, bllokadat dhe policia kosovare u tërhoqën të shtunën për t’i lejuar politikanët të gjejnë një kompromis, ata që u larguan nga kampet e tyre pranuan lirisht se asgjë nuk ishte zgjidhur.
Milani, një nga protestuesit në bllokadën e Jarinjës, pranoi se njerëzit e zakonshëm po lodheshin nga intensifikimet e tilla periodike të tensioneve politike dhe thjesht donin të vazhdonin jetën e tyre.
‘Kur isha më i ri, isha për një lloj zgjidhjeje etnike – edhe nëse armët duheshin të përfshihen’, tha ai. ‘Por meqenëse jam baba tani dhe jam martuar, mendoj ndryshe. Unë thjesht dua një zgjidhje’, shprehet ai.
Gjetja e një përgjigjeje të tillë ndaj realiteteve shpesh paralele të jetuara krah për krah në rajon ka qenë qëllimi përfundimtar i një procesi dialogu të lehtësuar nga BE-ja, që filloi në vitin 2011. Por, analistët thonë se kurrë nuk u arrit të merret me çështjen kryesore: refuzimi i njohjes së Kosovës si shtet i pavarur.
Për shumë vëzhgues, zhvillimet gjatë dy javëve të fundit kanë nxjerrë në pah mungesën e lidershipit ndërkombëtar për këtë çështje, veçanërisht nga BE-ja.
Javën e kaluar, presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, theksoi se e ardhmja e të ashtuquajturit ‘6 vendet e Ballkanit Perëndimor- Shqipëria, Bosnja dhe Hercegovina, Kosova, Maqedonia e Veriut, Mali i Zi dhe Serbia) ishte që të jenë anëtare të BE-së.
Megjithatë, si me Serbinë, Kinën dhe Rusinë, pesë nga 27 vendet anëtare të BE -së – Sllovakia, Rumania, Greqia, Qipro dhe Spanja – ende nuk e njohin Kosovën, kryesisht nga frika e inkurajimit të lëvizjeve të pavarësisë brenda territoreve të tyre.
/Burimi: The Guardian/
