Ky shkrim nuk është i stilit tim, por shpesh ka shkrime që ti shkruan egoja jo shpirti. Është hipokrizi të thuash që unë nuk jetoj në epokën e sotme, unë ndërkohë që shfaqet një emision tipik i kësaj epoke si Big Brother nuk e shoh sepse lexoj Aristotelin, Shekspirin dhe Frojdin.
Ndërkohë jo, e shikoj, të vetmin të sërës së tij, Eshtë një laborator Big Brother, një laborator ku shpërfaqet shqiptari i ri, mëndja, instikti, veset, virtytet, formimi dhe shformimi i tij. I suksesshëm si emision në njësinë matëse të kohës, por problematik në pasojat dhe në të vërtetat që na plasi fytyrës.
Ndoshta ja arriti qëllimit, prej rreth dy vjetësh ky kanal televiziv ka kapur thelbin e epokës që jetojmë dhe me hapa gjigant arriti të kthehet në rentabël për vete por jo aq për edukimin dhe formimin moral dhe kulturor të shqiptarëve.
Por faji nuk është totalisht dhe kryesisht i mediave për stadin ku ndodhet sot shoqëria shqiptare. Është i gjithë sistemi që ka prodhuar këtë nivel moral, psikologjik dhe intelektual të shqiptarëve. Duke filluar që nga gjeneza, familja, shkolla, katundi, mëhalla, qyteti dhe duke përfunduar tek modeli më i shtrembëruar ku ngrihet ose më mirë nuk ngrihet gjithçka, shteti.
Tashmë stadi barbar i instiktit dhe jo i mëndjes ka kapluar shumë shqiptarë, ka rëndësi si dukesh dhe jo si je, ka rëndësi a ke pasuri dhe jo a i meriton dhe si i ke bërë ato pasuri, je me vlera po ishe hipokrit si masa e hipokritëve të do, dhe nëse ti del nga rreshti dhe i shfaq tufës të brishtën, të vërtetën tënde sidomos në një Big Brother ose Truman Show ti je peshku që piranjat do e shqyejnë pa shpirt e pa fe.
Kjo është epoka, këto janë pasojat. Në një shoqëri ku kushdo tradhton gjithçka dhe këdo “moralistët” janë më të egër se Krishti. Ata dinë gjithçka, dinë historinë e jetës tënde sidomos të pathënat, tradhtitë, mashtrimet, vajtjet e ardhjet, brengat e dertet më shumë se ty. Ata nuk janë siç thoshte Krishti, ata janë të gjithë engjëj, janë pa mëkat, ndaj hedhin gurin të parët..
Histeria kolektive përherë është e frikshme, jo për flakën e kashtës që përmban por për skanerin që i bën Shqipërisë reale, nivelit dhe hipokrizisë së saj.
Big Brother shfaqet në shumë media evropiane, por ndërkohë aty në ato media shfaqen edhe emisione ndërvepruese historike, letrare, kulturore, psikologjike.. duke shndërruar në argëtuese dhe tërheqëse tema që janë të rëndësishme për formimin e një shoqërie.
Mua më tremb e nesërmja e vendit tim, niveli i të rinjve është dramatik, sidomos atyre gjoja me zë dhe emër, ata janë të sipërfaqshëm, shpesh qylaxhinj, e mbushin të brendshmen e tyre të zbrazët më botoks, qerpikë, këngë vulgare, këpucë dhe makina të shtrenjte dhe kjo është tragjike. Rini pa idhuj, rini pa pasione e shpirt… ndaj zymtësisht pa të ardhme.
Këto orë ka filluar një linçim idiot për një të ri me emrin Donald, vetëm pse ai ju shfaq botës me brishtësitë dhe kompleksitetin e karakterit dhe jetës së tij, linçimi është i frikshëm, linçimi masturbohet në të vërtetat që ai do dhe jo ato që janë komplekse, linçuesit ose piranjat tek Donaldi po zbrazin dertet dhe mllefet personale të një jete, dhe pikërisht tani një televizion avangardë si Top Channel duhet ti dal për zot krijesës dhe programit të tij. Duhet të shikoj dhe shkoj përtej interesit të vet, të kujdeset për mesazhet që jep, edukimin moral dhe shpirtëror të shqptarëve, të kujdeset që mos përsëris të njëjtin gabim kur turma zgjodhi të shpëtonte Barabën dhe jo Mesinë.. dmth të keqen jo të mirën, pasi shpesh pasojat të dalin nga programacioni dhe pavarësisht elegancës dhe aftësisë së Arbana Osmanit, që personalisht çmoj, turma historikisht të vë përpara dhe shikueshmërinë e shndërron dhe e kupton si linçim real me pasoja.
Po e mbyll me disa rreshta të një filmi simbol të këtij fenomeni, filmi The Truman Show..
Kush je ti e pyet Truman, unë jam krijuesi i këtij shou televiziv, që jep shpresë, hare, dhe ekzalton miliona njerëz.. i përgjigjet regjizori Christof ..
Po unë kush jam, vazhdon Truman..
Ti je ylli.. i thotë regjisori
Po këtu s’ka asgjë të vërtetë këmbngulë Truman
Po, por ti ishe i vërtetë, ndaj ishe aq bukur të të shihnin e mbyll Christof ..
/Shkrim nga Brizida Gjikondi/
