Arrestohet një nga mafiozët më të rrezikshëm të Italisë/ Nga burgu, falja tek 22 arratisjet, kush është Graziano Mesina?

Graziano Mesina, 79 vjeç, i njohur gjithashtu si ‘Grazianeddu‘, eksponenti më i famshëm i banditizmit sardinez, u gjurmua dhe u arrestua gjatë natës nga karabinierët del Ros, një njësi speciale dhe skuadron e helikopterëve Gjuetarët e Sardenjës. Mesina ishte i arratisur që nga korriku i vitit 2020, kur i shpëtoi një urdhri ekzekutimi prej 24 vitesh burgim, të lëshuar nga prokurori i përgjithshëm në Gjykatën e Apelit të Cagliarit.

Graziano Mesina ishte larguar nga shtëpia e tij në Orgosolo mbrëmjen e 2 korrikut të një viti më parë, përpara se të njoftohej për urdhrin e burgimit të lëshuar me 30 vjet për shoqërim kriminal me qëllim trafikun ndërkombëtar të drogës.

Ai u gjurmua në shtëpinë e një çifti, në Desulo (Nuoro), të cilët u arrestuan për ndihmë dhe nxitje. Po hetohet edhe për veprën penale të mosrespektimit të dënimit, nuk dihet se sa kohë është mikpritur Mesina në atë shtëpi.

Ai ishte i vetëm në shtëpi, në Desulo (Nuoro) dhe nuk bëri rezistencë, nuk ishte i armatosur, por iu gjetën 6 mijë euro cash. Shuma e parave e gjetur në strehën e Graziano Mesinës tregojnë se banditi ishte “gati të lëvizte nga shtëpia e tij”.

Në dhomën e gjumit ku u arrestua kishte disa batanije leshi shumë të rënda dhe një ngrohës. Gjendja shëndetësore e Mesinës është e mirë. Këtë e kanë konfirmuar karabinierët gjatë konferencës për media. Kur u bllokua në shtëpi ai nuk tha asgjë të veçantë.

Kush është Graziano Mesina?

I njohur si për arratisjet e tij të guximshme, ashtu edhe për rolin e tij si ndërmjetës në një rrëmbim të famshëm, atë të vogëlushit Farouk Kassam. Graziano Mesina është banditi më i njohur i Sardenjës, i përfshirë edhe disa herë në listën e të arratisurve më të rrezikshëm, më i fundit pas arratisjes së tij në korrik 2020. Në karrierën e tij të gjatë kriminale, mbi kokën e tij u vendosën edhe shpërblime milionerësh.

I parafundit nga njëmbëdhjetë fëmijët e një bariu nga Orgosolo, Grazianeddu u arrestua për herë të parë në moshën 14-vjeçare, në vitin 1956, për armë zjarri pa leje pasi kishte një pushkë të vjedhur.

Graziano Mesina
Graziano Mesina

Katër vjet më vonë një tjetër arrestim, për të shtëna në rrugë, dhe i pari nga dhjetë arratisjet e tij të suksesshme: përfshirë ato të tentuara, deri tani janë njëzet e dy. Krimi i parë i rëndë, një tentativë vrasje, daton në dhjetor 1960; Viktima është xhaxhai i një burri, që sipas familjes Mesina tentoi të fuste në kurth për një vrasje vëllezërit e Grazianos. Një sherr mes familjeve e solli në bankën e të akuzuarve si autor të një vrasjeje, atë të Andrea Muscau, në lokalin “Cavanedda” në Orgosolo.

Një vit më parë do të kishte qenë gjithmonë Mesina ajo që kishte plagosur Luigi Mereu, një tjetër kundërshtar në një histori rrëmbimesh dhe denoncimesh. Ato i kushtuan atij ndër dënimet më të rënda në historinë e tij të gjatë gjyqësore. Edhe sepse në fund, me dënime të tjera dhe vite të tjera burgim, gjyqtarët e dënuan me burgim të përjetshëm.

Graziano Mesina
Graziano Mesina
Arratisja e dytë daton në maj 1962, kur gjatë një transferimi nga burgu Sassari Gratzianeddu u hodh nga një tren në lëvizje. Liria nuk zgjati shumë: Mesina u kap pas një ndjekjeje të gjatë.
Në të njëjtin vit është arratisja e tretë, këtë herë nga spitali në Nuoro ku u shtrua. Për t’i shpëtuar kapjes, Mesina kishte qëndruar i fshehur për dy ditë e dy netë në një tub të madh në oborrin e garnizonit.
Herën e katërt që Grazianeddu u arratis nga burgu i San Sebastiano di Sassari: së bashku me ish-legjionarin spanjoll Miguel Atienza, ai e kishte lënë veten të binte nga muri i burgut. Ishte viti 1966: thuhej se kishte veshur rroba prift, që të përzihej me njerëzit e qytetit dhe më pas të kalonte malet e Orgosolos së tij. Aq sa në fshatin Barbagia në ato ditë përfunduan nën prangat e policisë katër priftërinj, të cilët një mbrëmje shëtisnin nëpër qytet, të veshur me rroba të errëta, të pavetëdijshëm se çfarë po ndodhte rreth tyre. Që atëherë, Mesina qëndroi i fshehur deri më 27 mars 1968, kur u kap në një postbllok nga një patrullë e policisë rrugore pranë Orgosolo.
Graziano Mesina
Graziano Mesina
Rrëmbimi i Kasamit
Pas një periudhe heshtjeje relative,Mesina u kthye në dukje në vitin 1992 kur u kthye në Sardenjë për t’u marrë me rrëmbimin e Farouk Kassam. Historia ngjalli polemika mbi rolin e Mesinës në çlirimin e fëmijës. Një vit më pas, Gratzianeddu u mbyll përfundimisht në burg pasi u gjetën disa armë në një fermë në San Marzanotto d’Asti, ku ai jetonte.

Nga falja në arrest për trafik droge

Në vitin 2004 Mesina mori falje nga Presidenti i atëhershëm i Republikës, Carlo Azeglio Ciampi dhe u kthye të jetonte në Sardenjë. Por më pas ai u arrestua sërish më 10 qershor 2013, për trafik ndërkombëtar droge. Tre vjet më vonë, Mesina u dënua me 30 vjet burg për shoqatë kriminale të specializuar në trafikun e drogës: ai besohej të ishte kreu i një organizate që kishte kontakte me një klan kalabrez që vepronte në sheshin e Milanos dhe bënte që droga të mbërrinte në Sardenjë. Figura e tij kishte dalë si ajo e liderit karizmatik të një bande prej rreth tridhjetë personash. Vendimi i seksionit të dytë penal të gjykatës së Cagliarit kishte qenë më i rëndë se kërkesa e prokurorit, i cili kishte kërkuar dënimin me 26 vite burg.

Graziano Mesina
Graziano Mesina

Në vitin 2018, dënimi i tij u konfirmua në apel. Mesina, i cili gjithmonë e ka shpallur veten të pafajshëm, ishte rikthyer në liri më 10 qershor 2019 pas gjashtë vitesh burg në Nuoro për shkak të skadimit të afateve të burgimit. Një vit, deri në fillim të korrikut 2020, Mesina kishte kaluar në Orgosolo, në shtëpinë e një motre dhe një nipi.

Si fëmijë ai ishte jashtëzakonisht i fortë. Ai kishte një “energji të pabesueshme”, kujton gazetari i AGI, Mario Tomainu, miku i tij i fëmijërisë (i cili ndërroi jetë këtë vit) në librin e Giuseppe Fiorit “Shoqëria e keqardhjes”. Por ai ishte gjithashtu i dobët, viktimë e një hierarkie të ashpër dhe të pamëshirshme familjare.
“Kishin një tufë derrash, Graziano i ruante. Shpesh, për diçka që nuk shkonte siç duhet, i trokiste fort, edhe pse nuk kishte faj. I respektonte vëllezërit e mëdhenj, nuk ishte rebeluar kurrë”. , kështu u përshkrua në vëllim nga Peppino Fiori. “Atij i rridhte gjak nga hunda lehtësisht dhe për këtë arsye kishte gjithmonë pas vetes një shishe shurup me lëng hemostatik. I përgjigjej duke bërtitur rrahjes së vëllezërve, gjakderdhja e hundës e bënte nervoz dhe më pas bërtiste si derri i egër, por pa u rebeluar asnjëherë”.
/Burimi: Agi.it/ Përktheu: I.Q nga Priza.al/

Share This Article
Leave a comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *