Ikjet nga kjo botë, pasohen përgjithësisht nga lavde e vlerësime të tepruara; një kod ky, thuajse qesharak, që gjithsesi nuk vlen për të gjithë. Kur bëhet fjalë për një figurë publike, për më tepër, ish-president, duhet të ndalemi pak.
Për ata që e kanë patur familjar apo mik, Bujar Nishani nuk mund të jetë veçse prind, bashkëshort e burrë i mirë. Por për të tjerët që nuk e kanë parë me pizhame gjumi, por me kostumin e Presidentit të vendit, nuk është njësoj.
Shprehja “vdekja i merr me vete të gjitha” nuk vlen për ata që duhet të lenë pas një shembull të shërbimit publik. Këto ditë që Shqipëria po zgjedh kreun e ri të shtetit, kjo ka rëndësi të veçantë.
Nishani mund të përmendet për shumëçka, por jo si shembull i kryerjes së detyrës. Tallja me veten duhet të ketë një masë. E vërteta është që Bujar Nishani nuk ka qenë asnjë ditë President i Shqipërisë. Ai ka qenë president i Sali Berishës nga dita kur e mori atë detyrë e deri ditën që e la.
Shqipëria e 30 viteve të fundit ka patur përgjithësisht një elitë politike dhe intelektuale të dobët e të shitur që ka dështuar të mbrojë dhe zhvillojë interesat e vendit. Ata janë të neveritur në opinionin publik. Vdekja e ndokujt prej tyre, pavarësisht nderimeve false që merr brenda vetë grupimit, nuk e ndryshon realitetin jashtë tij. Dhe aty jashtë nuk derdhen qurre hipokritësh si në varrime.
Nga ana tjetër ato qurre janë arsyeja pse shumë burra e gra që i shërbyen deri në vetëmohim interesit publik nuk i gjejmë në librat tanë të historisë. Kurse ca të tjerë, që dhanë shembullin e kundërt, i kemi shtatore e tabela nëpër rrugë e sheshe./gazetadita
