Pas një nate intime me një person tjetër për të cilin nuk dini shumë, zgjoheni duke u ndjerë i çuditshëm. U argëtuam, madje shumë, por diçka mungon. Nuk ndihemi plotësisht të qetë, përjetojmë një ndjenjë zbrazëtie. Ka pak zbrazëtira të veçanta si kjo: rrallë njeriu ndjen mungesën e intimitetit si në këtë rast.
Kjo ndjenjë, më së shumti, ndodh për shkak të kërkimit të dashurisë, duam të ndihemi të mirëpritur dhe e bëjmë atë përmes seksit, duke menduar se intimiteti i dy trupave të zhveshur është i vetmi i mundshëm për shkak të mundit dhe kohës që duhet për ta ndërtuar, për traumën që mund të lërë nëse tradhtohet.
Ka seks pa dashuri
Shpesh flasim për seksin dhe dashurinë, i ngatërrojmë dhe i përziejmë gjatë gjithë kohës. Mund të kemi një përvojë shumë të këndshme seksuale me dikë pa ekzistuar një marrëdhënie dashurie. Psikologia Silvia Olmedo argumenton se dëshira seksuale mund të shfaqet edhe pa dashuri dhe pa ndonjë lloj tjetër dashurie apo emocioni.
Megjithatë, takimet e shpeshta seksuale, me të gjitha implikimet e tyre në aspektin e dëshirës, emocioneve, intimitetit dhe seksit, mund të jenë themeli i një marrëdhënieje romantike. Nuk është e pazakontë që pas përsëritjes disa herë të këtij lloji të takimit, gradualisht lind lidhja dhe bashkëfajësia mes partnerëve.
Intimiteti është shumë më tepër se një natë pasioni
Intimus është një fjalë latine që tregon një koncept të ngjashëm me “më shumë brenda”, “më thellë”. Me fjalë të tjera, i referohet botës sonë të brendshme, asaj që nuk ua tregojmë të tjerëve. Fshehim ëndrrat tona, frikën tonë, atë që na sjell gëzim dhe çfarë na bën të turpërohemi. Ne i fshehim të gjitha këto sepse, nëse ia besojmë personit të gabuar, do të ekspozoheshim në plagë shumë të thella.
Të jesh intim me një person tjetër nënkupton të tregosh botën tënde të brendshme dhe të shohësh që edhe tjetri na tregon të tijën. Nënkupton bashkëfajësinë, një njohuri të ndërtuar me kalimin e kohës, kuriozitetin për të ditur se kush është tjetri, joshjen. Intimiteti krijohet duke bërë një shëtitje, duke biseduar në bar, duke gatuar një pjatë së bashku, duke udhëtuar, duke dërguar një mesazh për të ditur se si është tjetri.
Seksi është gjithashtu një manifestim i intimitetit, por nuk është i vetmi. Intimiteti, në përgjithësi, qoftë brenda seksit apo jo, kërkon një situatë ku të ndihemi të sigurt dhe rehat. Një hapësirë ku ne ndjejmë veten dhe nuk kemi frikë.
Nëse e mendon këtë, kur takon një person, nuk di asgjë për të dhe, pas ca kohësh, e kupton se shumë gjëra nuk janë ashtu siç keni menduar. Ata janë të ndryshëm dhe ndonjëherë më të mirë. Edhe ju e ndjeni se jeni ndryshe, sepse i keni hapur zemrën këtij personi të ri.
Intimiteti arrihet kur fjalët nuk nevojiten. Mjafton një shikim për të kuptuar se çfarë mendon tjetri. Intimiteti krijohet kur harron të shikosh orën dhe lë të kalojnë minutat dhe orët, kur koha ngadalësohet me çdo gjest dashurie.
A kemi frikë nga intimiteti?
Në shoqërinë e sotme, gjithçka shkon shumë shpejt: kur njohim një person, tashmë mund të vlerësojmë mundësinë e një takimi seksual me të, pa dënimin e shoqërisë si në të kaluarën. Mund të kemi frikë se tjetri do të zbulojë sekretet tona, mund të kemi frikë se mos na refuzojnë përsëri, prandaj, sapo të lindë intimiteti, ne ikim.
Intimiteti lind kur nuk kemi më frikë të tregojmë veten, nuk kemi më frikë se tjetri do të vërejë defektet tona dhe do të na tregojë të tyret dhe kjo kërkon kohë dhe durim. Nuk mjafton të heqësh rrobat, duhet të heqim edhe armaturën; është një proces njohjeje që kërkon muaj e madje vite.
Kur ka intimitet mes dy njerëzve, seksi përmirësohet sepse bëhet një demonstrim i dëshirës dhe dashurisë. Intimiteti pushton jo vetëm shtratin, por gjithçka që rrotullohet rreth dy partnerëve, përditshmërinë, pamjen dhe përkëdheljet e tyre.
E njëjta gjë ndodh me miqtë: kur takojmë dikë me interesa të ngjashme, ndiejmë një lidhje të caktuar, fillojmë të ndajmë disa gjëra, të flasim, ta zbulojmë atë person derisa me kalimin e kohës krijohet një miqësi e thellë dhe e sinqertë.
Të kapërcesh frikën e krijimit të intimitetit me dikë do të thotë të dish ta menaxhosh këtë frikë dhe të jesh i vetëdijshëm se rrezikojmë sa herë që tregojmë shpirtin dhe zemrën tonë. Megjithatë, ky rrezik është i nevojshëm për të jetuar, për të njohur njëri-tjetrin dhe për të shijuar ekzistencën tonë.
