Nëse njerëzimi e konsideron ndonjëherë kolonizimin e rëndësishëm dhe afatgjatë të Marsit, burimet e kërkuara do të jenë të mëdha. Për të krijuar një prani njerëzore afatgjate në Mars, “terraformimi” i planetit duhet të merret seriozisht.
Terraformimi është, në terma laik, procesi i kthimit të një planeti në një lloj kopje të Tokës dhe një nga kushtet kryesore për një terraformim të tillë është mbrojtja e fushës magnetike planetare që Marsi nuk e ka aktualisht.
Gjegjësisht, shkencëtarët besojnë se Marsi shumë kohë më parë në të kaluarën e tij evolucionare ka humbur një atmosferë të dendur të pasur me ujë, ose pjesën më të madhe të tij, sepse është larguar nga erërat diellore dhe grimcat jonizuese.
Arsyeja për këtë, sipas shkencëtarëve, është se bërthama e Marsit është ftohur dhe ka humbur funksionin e dinamos që krijon mburojën magnetike. Planeti i Kuq ka ende pjesë të vogla të fushës magnetike të mbetur të sipërfaqes, por ato janë të lokalizuara në hemisferën jugore dhe nuk janë mjaft të mëdha për të mbrojtur planetin.
Toka, nga ana tjetër, ka një bërthamë hekuri të shkrirë që rrotullohet dhe krijon një fushë magnetike si dinamo gjersa një artikull i botuar në Universitetin Cornell, për herë të parë eksploron në mënyrë gjithëpërfshirëse sfidat praktike dhe inxhinierike që ndikojnë në realizueshmërinë e krijimit të një fushe magnetike artificiale përfshijnë Marsin.
Kjo përfshin shqetësimet që përcaktojnë dizajnin, ku të vendoset gjeneratori i fushës magnetike dhe strategjitë e mundshme të ndërtimit. Arsyeja këtu nuk është të justifikojmë nevojën për një magnetosferë planetare, por të vendosim shifra praktike në mënyrë që të mund të peshohen avantazhet dhe disavantazhet e qasjeve të ndryshme inxhinierike.
Zgjidhja optimale e propozuar është krejtësisht e re, megjithëse e frymëzuar nga situatat natyrore dhe teknikat e fuzionit të plazmës. Zgjidhja me fuqinë, grumbullimin dhe masën më të vogël është krijimi i një unaze artificiale të grimcave të ngarkuara (në formë të ngjashme me një “rrip rrezatimi”) rreth një planeti që mund të formohet duke nxjerrë lëndë nga një prej hënave të Marsit (në një mënyrë e ngjashme me formimin e torusit plazmatik të Io-Jupiterit), por duke përdorur valë elektromagnetike dhe plazmatike për të drejtuar rrymën në unazë duke rezultuar në një fushë magnetike totale.
Me një epokë të re të eksplorimit të hapësirës në zhvillim, kjo është një kohë për të reflektuar mbi këto koncepte të reja dhe të guximshme të së ardhmes, dhe parimet e eksploruara këtu janë gjithashtu të zbatueshme për objektet më të vogla si anijet kozmike me njerëz, stacionet hapësinore ose bazat hënore, të cilat do të përfitonin nga krijimi i minimagnetosferave mbrojtëse.
/Priza.al/
