Lufta e Evropës për të siguruar burime të reja të furnizimit me energji, përveç atyre ruse, tashmë është në teh të briskut, siç thekson në mënyrë karakteristike New York Times në analizën e saj duke parë se synimi evropian i tranzicionit afatmesëm në afatgjatë të burimeve të rinovueshme të energjisë i ka lënë vendin tani përpjekjeve afatshkurtra që synojnë të shmangin më të keqen e një krize të madhe energjetike në muajt e ardhshëm. Ndërsa Rusia forcon kontrollin e saj në rrjedhat e gazit natyror në Evropë, Kontinenti i Vjetër nga ana tjetër po kërkon kudo për energji në një përpjekje për të mbajtur motorët e ekonomive evropiane në punë.
“Amortizim” i mangësive
Në një kontekst të tillë, termocentralet me qymyr po kthehen në funksionim. Në të njëjtën kohë, miliarda po investohen në terminale për të importuar gaz natyror të lëngshëm (LNG), shumica e të cilit vjen nga fushat e argjilës në Teksas. Në të njëjtën kohë, zyrtarët evropianë dhe krerët e shteteve po fluturojnë drejt Katarit, Azerbajxhanit, Norvegjisë dhe Algjerisë me një mision për të lidhur marrëveshje të reja energjetike.
Deri më tani, kjo “gjueti” për karburant mund të konsiderohet një sukses, siç vëren Stanley Reed nga faqet e New York Times. Megjithatë, me kalimin e kohës, me çmimet e energjisë nga njëra anë që rriten gjithnjë e më shumë dhe kërcënimet ruse nga ana tjetër nuk tregojnë asnjë shenjë tërheqjeje, kufiri për gabime ngushtohet. “Shqetësimi për këtë dimër është shumë i lartë dhe i justifikuar” tha për New York Times, Michael Stoppard, drejtor menaxhues i S&P Global.
Sasitë e gazit natyror rus që arrin në Evropë tani janë reduktuar në më pak se 1/3 e sasive të importuara nga Rusia një vit më parë. Ditë më parë, Gazprom kufizoi më tej flukset e reduktuara në gazsjellësin Nord Stream 1 nga Rusia në Gjermani, me BE-në nga ana tjetër duke promovuar planet për të reduktuar kërkesën/konsumin e gazit me 15% brenda kufijve evropianë.
Ky largim i Evropës nga gazi natyror rus – një lëvizje që u konsiderua pothuajse e paimagjinueshme vite më parë – megjithatë po shkakton shqetësim në industritë evropiane dhe fabrikat e Kontinentit të Vjetër, duke i detyruar kështu qeveritë të kërkojnë burime alternative të energjisë.
Të paktën deri më tani, këto përpjekje nga qeveritë evropiane kanë arritur në masë të madhe të kompensojnë reduktimet e flukseve nga pala ruse. Pavarësisht shkurtimeve të Gazprom, furnizimet me gaz natyror në Evropë në gjysmën e parë të 2022 ishin pothuajse të njëjta si në të njëjtën periudhë të vitit të kaluar, sipas Jack Sharples nga Instituti i Oksfordit për Studimet e Energjisë. Kjo u arrit falë importeve të gazit natyror të lëngshëm, pjesa më e madhe e të cilit vinte nga SHBA.
Tani, liderët evropianë janë përfshirë në një garë për të ruajtur sa më shumë gaz natyror që të jetë e mundur në mënyrë që të kenë rezerva të mjaftueshme në dispozicion në rast se Rusia mbyll tubacionet. Në këtë kontekst, zonat e depozitimit të gazit natyror në Evropë janë mbushur tashmë në 67% të kapacitetit të tyre total, ndërsa një vit më parë përqindja përkatëse nuk kalonte 57%. Këto nivele u japin pak hapësirë vendeve evropiane, ndërkohë që krijojnë pritshmërinë se qëllimi i Bashkimit Evropian për kapacitetin e ruajtjes prej 80% para dimrit ndoshta mund të arrihet – të paktën përafërsisht.
