Editorial nga: Red Varaku
Ndryshimet kushtetuese të 2008 ishin hapi i parë drejt asgjësimit të demokracisë shqiptare, sepse i ktheu kryetarët e partive në pronarë të këtyre partive duke i dhënë fuqinë për të bërë pakte për interesa të qarta personale.
Nga 2013 deri në 2017 Ilir Meta u bë vrasësi me pagesë për opozitën, sidomos në angazhimin e tij në votimin e tetë ligjeve të Reformës në Drejtësi që i dhuruan Ramës njëfarë kapje të kësaj Reforme dhe në angazhimin e tij për Reformën e njëanshme territoriale që ishte një thikë pas shpine për demokracinë.
Ilir Meta bashkë me Sali Berishën dhe Edi Ramën gjithashtu u angazhuan dhe në realizimin e pjesës së dytë të këtij pakti, që duket se po qartësohet pas 25 prillit , që ishte eliminimi politik i Lulzim Bashës si kërcënimi më i madh i tyre dhe më pas marrja prej Ilir Metës e primatit të opozitës.
Me asgjësimin e Lulzim Bashës, investimit më të rëndësishëm Amerikan prej 2005, dhe me Ilir Metën trashëgimtar të pushtetit, do të garantohej pandëshkueshmëria për Berishën dhe Ramën.
Fatmirësisht, ky skenar u zbulua nga SHBA-të dhe prej 2014, (vit kur u hodh ideja për Reformën në Drejtësi) ata janë angazhuar në asgjësimin e tij, sigurisht edhe përmes instrumenteve politike ku bëjnë pjesë Urdhëri Egzekutiv i Presidentit Biden kundër korrupsionit dhe shpalljet nongrata ,por kryesisht ata janë angazhuar përmes instrumentit më të rëndësishëm që është Reforma në Drejtësi.
Tani i kemi të tre liderët kryesorë të tranzicionit të shënjestruar dhe goditur fort nga SHBA-të dhe i vetmi mjet për t’i eliminuar mbetet drejtësia.
Është e qartë që sistemi është i kapur dhe nuk ka asnjë mundësi që të zhbllokohet me zgjidhje politike. I vetmi instrument që mbetet për ta zhbllokuar atë dhe për të sjellë një elitë të re politike është Reforma në Drejtësi. I vetmi instrument që do të prodhojë realisht politikë deri në zgjedhjet e ardhshme do të jetë SPAK.
Kështu hanxharët e SPAK do të asgjësojnë metastazat që e mbajnë në këmbë këtë establishment terrorist ku bëjnë pjesë politikanë të korruptuar, oligarkë, pronarë mediash, gazetarë apo grupe të forta kriminale deri më pastrimin e plotë të klasës politike.
Të tjerat, pavarësisht akrobacirave dhe spërdredhjeve, janë thjesht përpëlitjet e fundit të një establishmenti të kalbur dhe të korruptuar deri në palcë që po shkon me shpejtësi drejt asgjësimit.
